Puppet on a string

"The best way to predict your future is to create it”  heeft een Amerikaanse president, Abraham Lincoln ooit gezegd. 

Volgens mij was dit toen een politieke boutade, jammer genoeg een voorbode van wat er nu nog steeds aan het gebeuren is wereldwijd. Toen al een “Puppet on a string”. 

In het Boeddhisme reikt men je de mogelijkheid aan om het 8-voudig pad te bewandelen die de oplossing kan zijn voor het wegnemen van de oorzaak van lijden. 

Daarin is onder andere 4 van de 8 paden, het juiste zien, voelen, horen en handelen te vinden. 

Zijn we met z’n allen niet teveel geconditioneerd en/of gekleurd dat we denken of zien in de kleuren van de “kunstenaars” die een pact hebben gesloten met het donkere om het narratieve een bestaansrecht te geven, alsof hun versie de enige waarheid is?  

Zien, horen en voelen we wel de absolute waarheid gerelateerd aan het hier en nu? Kunnen we de grote namen in de geschiedenis, die hun eigen kleuren schilderen en vervolgens benoemen, wel beschouwen als die absolute waarheid? Moeten we deze oneliners, media en/of politieke uitspraken klakkeloos aannemen, of zijn we overtuigd dat we de vrije wil hebben gekregen om zelf de keuzes te maken hoe we nadenken en invoelen? 

De perceptie ligt altijd in het oog en oor van de waarnemer.  

Dopt de media hun pen wel in de inktpot van de waarheid?

Het vertrouwen van ons gevoel is recht evenredig met het vertrouwen in onszelf met een sterke resonantie en correlatie van zelfliefde. In ons onderbewustzijn hebben we de zekerheid om beroep te doen op onze aangereikte gevoelskennis. 

Voor de believers onder ons, gelinkt aan de Akasha-kronieken.

Maar sinds mensenheugenis werd deze kennis de kop ingedrukt door onze opvoeding die bepaald werd door kerk en staat, die vooral niet gescheiden was en nog steeds niet is, vergis je niet lieve mensen.

Dat is nu juist het kantelpunt aan het worden, vele mensen voelen het in, maar beschouwen het als onrust. Mist in het hoofd, misschien luiheid om op onderzoek te gaan of te veel prikkels om buiten onze dagdagelijkse taken nog na te denken. 

Beschouw de “onrust” als een signaal, geschenk, van ons onderbewustzijn om na te denken en eventueel schaduwwerk te doen. 

Sta eventjes stil bij het feit dat “Iets” in ons zegt; dit klopt niet., of blijven we ook, zolang we niet bewust kiezen...“Puppet on a string”? 

Geef jezelf de ruimte om te vertragen, ja zelfs stil te staan, los van het narratieve om te zijn en te handelen in wie je echt bent. Niet als puppet maar als vrije ziel.

Want je bent het waard. 

Namasté, Dzjinpa Gyamtso