Bloemen planten,

Bloemen planten, 

Elke keer als ik denk dat ik genezen ben, is er een andere wonde die fluistert onder mijn huid.

Eerst subtiel tot het bewustzijn het overneemt, los van emoties, oordelen en aannames. 

Onze eindbestemming (lees doel) die we voor ogen hebben in een relatie, werk, vriendenkring is een kronkel van ons ego. We willen de situatie zoals het ons uitkomt. 

Een andere herinnering stijgt op als rook uit de as van de oude versies van mij, als een Fenix, sterker dan daarvoor. Maar misschien is genezing geen bestemming. 

Misschien is het een dappere daad van wandelen door je eigen ruïnes en nog steeds bloemen plantend, in licht en liefde. 

Voor wie daarvoor receptief is, zijn dat juist de mensen waarop je bouwt, je een relatie of vriendschapsband mee toelaat in liefde voor jezelf. 

Mensen die alleen maar de schoonheid van je bloei zien, afkeer hebben van je tijdelijke verwelking, het geduld niet hebben om je volgende bloei te verwelkomen, zeg je liefst vaarwel. 

Wat ze ook voor je gedaan en betekend hebben.

Zoals een zonnebloem zich richt op de zon, zo kun je je richten op mensen die je energie geven. 

Plant die zonnebloempit in je hart, de richting van de zon in je hart zal  je leiden… 

Met licht en liefde, 

Dzjinpa,